از عرش خدا باران سپیده می بارید؛ هلهله فرشتگان شادی آسمانیان را هویدا
می کرد؛ ماه با لبخند، بذر نقره می پاشید و ستارگان در بزمِ شادیِ عرشیان،
آسمان شهر را با حضورشان چراغانی می کردند. ملائک، شادباش های خداوندی را
در سریرهای نور به سرزمین مدینه می فرستادند. شهر غرق در شور، شکفتن گلی از
گلستان اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را انتظار می کشید و خانه
امام موسی بن جعفر علیه السلام خود را آماده ضیافت تولّدی بزرگ می دید. به
ناگاه، فضا از عطر حضور پر شد؛ انتظار به پایان رسید؛ خنده ها شکفت و
نوزادی زیبا به ناز دیده باز گشود. پدر که لبخند را هدیه حضور کودک خود
کرده بود، نام او را به یادِ مادر خویش فاطمه نهاد.

در تنگنای گرمی هوا و در کمبود کیمیای آب، در گوشه ای از کویر بزرگ
ایران، قرن هاست که شهری قامت آراسته است. در دامن این شهر، گنبدی طلایی با
گلدسته هایی بلند چون نگینی زیبا بر انگشتری شهر خودنمایی می کند. در زیر
این بارگاه نورانی، بانویی بزرگ آرمیده است که نامش «فاطمه» و مرقدش
زیارتگاهی روح افزاست. مردمان که به پاکی اش ایمان دارند او را «معصومه»
می خوانند و چون بارگاهش را سرچشمه کرامت و مهر می دانند «کریمه اهل
بیت»اش گفته اند. قرن هاست که آنان بوی بهشت برین را از مرقد پاک او می
بویند و جلوه دوباره زهرای اطهر را در حریم حرم او می جویند. بارگاه حضرت معصومه علیهاالسلام زینت شهر قم، پناهگاه پاکان و صالحان و نقطه امید دین باوران است.میلاد سراسر نور حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام ، گلِ زیبای مهر محمدی، زینت شاخسار ولایت، نجمه آسمان امامت،
کریمه اهل بیت، آسیهِ صداقت ها، مریم پاکی ها، خدیجه مهربانی ها و فاطمه
خوبی ها، بانوی آب و آیینه و آفتابْ بر شیفتگان و رهروان راهش تهنیت باد.