روزگار مي­چرخد اما نه هميشه يک­جور. بعضي­ها را گردش روزگار آن­قدر مي­تکاند که سرگيجه مي­گيرند، بعضي هم روزگار را مي­تکانند تا سرگيجه­ي مردم برطرف شود. بعضي مي­آيند و مي­روند اما بعضي مي­مانند براي هميشه. از مردي خواهيم گفت و خواهيد خواند که روزگار بعيد است مثل او را دوباره ببيند، بس که نگاه و اشاره­اش به آن بالا بود. او يک امام بود و امام بودن را به همه­ي رهبران ريز و درشت دنيا آموخت. به هر حال مرد بزرگ هميشه و همه­جا بزرگ است و مرد بزرگ ما، امام ما، اين­گونه بود.