این مطلب رو برای دل اونایی می نویسم که وقتی اسم جمکرون رو می شنوند دلشون تو  قفس سینه بال بال میزنه . این مطلب رو برای اونایی می نویسم که  به من میگن محمد وقتی رفتی جمکرون التماس دعا .امروز کامنت بارون عزیزم رو خوندم یه جوری نوشته بود که نتونستم طاقت بیارم و اومدم نوشتم نوشتم تا بتونم دلشو گره بزنم به کنج زلف یار. 

(( سبز ترین مسافر )) 

 پنجره های آفتاب را باز کرده ایم خیابانها چراغانی شده اند و کاغذهای رنگی آمدنت را خبر می دهند.

تو آنقدر مهربان هستی که بیش از این ما را منتظر نگذاری و بیایی.

چه آهنگ دلپذیری دارد صدای پای تو...... امسال هم در باغ باور ما گلهای نرگس می خندند و این یعنی اینکه شاید تو بیایی و بر لطافت  سرخ گونه گلبرگها آرام آرام قدم بر داری .

صدای طبل عشق می آید. صدای همهمه و شیدایی. صدای نور می آید.

 دیشب خواب دیدم که زخمهای روحم خوب شده است.  تو آمده بودی و باغچه خانه ما پر گل شده بود. تو آمده بودی و کوچه ها سرشار از بال کبوتران شده بود. دنیا چه رنگ قشنگی داشت. تمام خانه ها پر از عشق و پر از شادی بود. چه عشقی در نگاهت بود ای سبز ترین مسافر جهان.

به دور از همه بی وفائیها بیا. ابر ها را پاره کن. زمین و آسمان را دیوانه کن و سبد سبد محبت را به زمینی ها ببخش.

حالا جهان آمدنت را لحظه شماری میکند. حالا همه برایت اسپند دود میکنند. دلها روشن است که بالاخره انتظار به سر میرسد و تو به این سایه های سرد خزان زده پایان می بخشی.

این روزها عطر تو تمام مشام ها را نوازش می دهد. این روزها همه از تو حرف می زنند.راستی وقتی آمدی برای این همه دل مردگی کاری بکن. بیا که انتظارمان از ارتفاع تمام دیوارها عبور کرده است . بیا..........