می شناسمت ای مرد........

ای یادگار روزهای آهن و آتش، گام که بر می‌داری، در ازدحام این همه عابر بی ‌درد، زخم‌هایم شکوفه می ‌بندد...

این عصا، این شلوار تا خورده، آبروی میهن منند...

کیست که نداند دیروز دریچه‌های آسمان بر بلندای خاکریزها گشوده و کبوتران چشمت تا کرانه‌های آبی خدا رفتند...

از « کرخه تا راین »، پا به پای تو آمدم

گفتم: چشم‌هایت؟

گفتی: « گرفته به بال فرشته‌ها »

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( دوشنبه 92/1/19 :: ساعت 6:38 عصر )

این روزها همه از تحویل سال می گویند.

از گردش شمس،

گردش قمر…

مولای من...

تو هم بگرد که شمس و قمر من تویی و

احسن الحال من گاه رسیدن توست آقا جان....…

(( بیاد سردار سر افراز پاسدار شهید مصطفی کلهری فرمانده گردان سیدالشهداء علیه السلام ))

دو بخش دارد : با ... با ... که می شود بابا

همین که هست در آن قاب عکس ، آن بالا

همین که زل زده بر چشم های غمگینم

نشسته در دل سنگر کنار آن آقا  

.........

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( جمعه 92/1/9 :: ساعت 6:25 عصر )

من اشک های تو را بر کوبه های کوچه پس کوچه های سرد و خسته مدینه یافتم.

 خط تو را که بر پوست هر ستاره، غزل آفتاب را می نوشتی، خواندم.

من نشان کبودین تو را از قافله هایی که از کناره بقیع می گذشتند گرفتم....

 این شعله های عشق توست که انسان خسته را به میهمانی آفتاب می خواند.

 در حجم نگاه تو افق هم رنگ می باخت.

سبزی این سال ها هنوز وام دار آن نگاه بلندی است که از قله ناپیدای تو سر زد.

 من با نوای آشنای تو از قناعت انجمادها و از پس کوچه های حقیر خلافت ها رهیدم....

اوج تسلیت تو را آن جا که مردِ راه را پای انداخت شناختم.

من در خاموشی قبرت تابش هزاران خورشید را دیدم.

 اگر قبرت را نشانی نیست چه باک؟ هر سنگْ نبشته ای حکایت تو را دارد...

کوچه.....

.........سیلی.........

.....صورت نیلی...................

..........................تازیانه......

......................................بازو.......

.......آتش.............

میخ درب.......................

پهلوی شکسته ..............

................................................راستی

فاطمیه آمده است.