هفته دفاع مقدس هم تمام شد حرفهایی راه گلویم را سخت می فشرد نتوانستم طاقت بیاورم باید بگویم شاید شاید حداقل تلنگری باشد به روح غبار گرفته خودم .......
راه شهدا اول اطاعت از امر امام (ره) و دوم دفاع از
کشور بوده است. شهدا رفتند و خدا رحمتشان کرده است والسلام/ آیه و حدیث هم
آنقدر زیاد است که مسلمان می داند آنها زنده اند و نزد خدا روزی می
خورند... پس دلتان برای شهدا نسوزد.
آقایانی که تابلوی شهدا را برداشته اید و رای جمع می کنید برای شوراها و مجلس و پست و مقام و... شهدای زنده را دریابید.
مگر
اینجا کشور اسلامی نیست. مگر همه دم از ایثار و شهادت نمی زنند. مگر
میلیاردها تومان بابت هزینه های فرهنگی و تبلیغاتی در روز جانباز و هفته دفاع مقدس هزینه نمی شود.
جایگاه رزمندگانی که جانباز و شهید نشده اند کجاست؟
نامشان کجا ثبت شده است؟ چرا من جوان نسل سومی نمی توانم بانکی از اسامی و
تصاویر افرادی که در جنگ تحمیلی کشورم حضور داشته اند داشته باشم؟ آیا ??
سال وقت کمی بوده تا این اسناد جمع آوری شود؟
چرا ساخت فیلم دفاع مقدس متوقف شده است؟ چرا مستند
روایت فتح پخش نمی شود؟ چرا زندگی جانبازان شیمیایی نمایش داده نمی شود؟ چرا من باید در مورد دفاع مقدس قلم بزنم؟ چرا پدرم دیگر
خاطرات جنگ را برایم تعریف نمی کند؟
چرا قرآن روی تاقچه خانه مان گم شد؟ چرا روزنامه ها و
رسانه ها یک مرتبه سیاسی شدند؟ چرا خون شهید در سیاست گم شد؟ چرا مناظره ها مشکل مردم شد؟ چرا درجات روی پیراهن بسیج
نمایان شد؟ چرا کاروان راهیان نور عادت شد؟
چرا جانبازان کوچه مان فراموش شدند؟
چرا آهنگران و
کویتی پور ساکت شدند؟ چرا آبی و قرمز ملاک شد؟
چرا شهید آوینی سید شهیدان اهل قلم فراموش شد؟
چرا رنگها سبز شد؟ چرا شهید عکس شد؟ چرا محسن رضایی اقتصاد دان شد؟
چرا پناهگاهای دوران جنگ پر شد؟
چرا واردات شامپوی
سگ آزاد شد؟
تمام این پرسشها تنها یک پاسخ دارد. ((فرهنگ ایثار و شهادت گم شد/ ایمان خالی شد/ شهید فراموش شد/))
چاپ کردن شماره هزارم کتاب "دا" هنر نیست وقتی
که قهرمانان این کتاب را جوانان نمی شناسند .
