* سوگند به زینب...

* إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ *

در آن روزی که آسمان کربلا شکافته شد

* وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ *

و ستارگان بنی هاشم فروریختند...

*  وَإِذَا الْبحَارُ فُجِّرَتْ *

 * سوگند به زینب

در آن روزی که دریا ها از عطش حسینش  متلاطم شدند

 * سوگند به زینب

در آن روزی که قلبش سخت هراسان بود

و چشم هایش در مدار خورشید بر نیزه هزار بار طواف کرد...

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( پنج شنبه 91/9/9 :: ساعت 7:10 عصر )

اگر عطری از این سفرنامه به دل شما می‌نشیند،

حدیثش، همین گلابدان گریان سینه‌های سرخ و سوگوار

ماتم حسین است.
با چشمی از ابدیت باید گریست بر مصیبت آینه‌های شکسته‌ی عاشورا

ولی من به جای گریه، شبانه‌ای که به کربلا رسیدم،

در چند قدمی گنبد خورشیدی این دو برادر ـ یعنی عباسِ  با مرّوت و حسینِ آینه‌دار عصمت ـ ایستادم و سلامم را به آبروی ادب ایرانیان، شیرازه‌بندی کردم.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( پنج شنبه 91/9/9 :: ساعت 6:59 عصر )

این پیراهن مشکی توست

آیا از صاحب عزا رخصت پوشیدن گرفته ای؟؟؟

ای اسب بی سوار از اینجا گذر نکن

  با خون یال خویش غـمی بیشــتر نکن

بگذار این امید بمانـد بــه کــودکــان

  بر کودکان حکایت مرگ پـــدر نـکــن

از خیمه ها که میگذری شیهه ای نکش

........

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( چهارشنبه 91/9/1 :: ساعت 8:58 صبح )

فدای اشکهایت شوم آقا

اشک هایت  را نگه دار آقا جان

برای لحظه‌های خیمه ی  بی علم...

برای لحظه های یتیمی کودک سه ساله...

برای لحظه های جمع کردن نیزه شکسته ها... 

باز بوی محرم می‌آید...

  باز بوی محرم می‌آید. باز آوای نوحه از مسجد محله می‌آید.

باز پرچم‌های سیاه برپا می‌شود.

باز لباس‌های سیاه از چمدان ها بیرون می‌آیند. باز علم‌ها برپا می‌شوند.

باز جوانان عاشق سیاه پوش می‌شوند.

باز هنگام عزا فرا رسیده. باز ندای سرو قد مصطفی خمیده در کوچه‌ها پیچیده،

باز ندای" ای جوانان بنی‌هاشم بیاید علی را بر در خیمه رسانید" زمزمه لبهای عاشق می‌شود.

باز بوی محرم می‌آید، بوی رایحه سیب، بوی عطر حسین،

بوی خوب سینه زدن پسر بچه‌های همسایه....

باز بوی محرم می‌آید.......

اشکهایت را نگهدار آقاجان