دنیا سرزمین واژه های وارونه است.

جایی که گنج (جنگ) میشود

درمان (نامرد) میشود

قهقه(هق هق) میشود

 درد همیشه درد است

اما.....

آقا جان یابن الحسن دلم آرامش می خواهد یعنی (ش م ا ر ا...)

انگار همین دیروز بود که قدم گذاردی در افق بی تاب چشم هایمان!
دلمان می تپید برای ورود کجاوه سبز و پرنور تو. هلهله و شادی، میهمان خانه دل های اهل قم، شده بود. چه زود گذشت این هفده روز حضور زمینی ات!
چه زود از میهمانی مردم قم، به میهمانی خدا رفتی!

آن روز که آمدی، پای قدم هایت، قربانی می کردیم تا بلا از وجود نازنین تو دور شود و کریمه خاندان موسوی، حرارت خورشید رضا علیه السلام را برایمان سوغات بیاورد. ............

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( شنبه 92/11/19 :: ساعت 5:12 عصر )

سالهای پیش بال آسمانی داشتیم

بال پرواز کران تا بی کرانی داشتیم

روزها گردی اگر بر روی دلها می نشست

شب که می شد سنت خانه تکانی داشتیم

نذری روز ظهو ر مهدی موعودمان

صبح ها ، چله به چله ، عهد خوانی داشتیم

گاه گاهی جمعه ها اهل زیارت می شدیم

گاه گاهی میل سجده ، جمکرانی داشتیم


ثانیه ثانیه هامان پای آقا می گذشت

آی مردم ، یک زمان ،صاحب زمانی داشتیم

امروز داشتم غزلیات دیوان شمس مولوی رو مطالعه می کردم رسیدم به این ابیات........

که با خودم یه جورایی کلنجار رفتم و نهایتاً اوضاع و احوال امروز جامعه ما که متاسفانه

فریضه امر به معروف و نهی از منکر داره کم کم توی اون رنگ می بازه در نظرم متصور شد .............