خدایا 

...............تو

تنهاترین تنهایی

تنها ترانه زیبای خلوت و سکوتم.

یگانه محرم استماع هق هق ناله های شبانه ام و یکتا نوازش گر پریشان حالی و شوریدگی هایم.

تویی که صدایم را میشنوی و در ظلمات شب به میهمانی خود رهنمونم میداری.

تویی که این ناخوانده میهمان را به گشاده رویی میپذیری و حبیب خود میخوانی.

            الله به فریاد من بی کس رس                 فضل و کرمت یار من بی کس بس

         هر کس به کسی و حضرتی می نازد        جز حضرت تو ندارد این بی کس کس

تویی که عاشقانه به زجه های این شیدای رسوا گوش فرا میدهی و در سکوت شب از ترس بیداری همسایه ها نمی گویی:

دیگر بس است..............

خسته شدم.........................

تویی که سیلاب اشکهایم را به نظاره مینشینی و از غربت هر دوتامان آرام و بی صدا می گریی..

                                  نخست برای غربت این بنده از همه جا رانده

                             سپس برای غربت خود در میان این آدمهای وا مانده

که نه رسم بنده گی و میهمان بودن را بجا می آورند و نه حرمت خالق و صاحب خانه را نگاه میدارند.آری هر دو غریبیم .

                            و همین است گواه و شاهدی بر تنهایی من و تو                                              ************************

                      گونه هایم خیس واز چشمانم راهیست به ملکوت زیبای تو.

چرا که این چشمه جوشان عشق در لحظه لحظه ی میهمانی تو از برای وصال و کامیابی در قلیان و جوشش است تا حتی تو را به میهمانی خودت ببرد.

          یا رب زتو آنچه من گدا می خواهم            افزون ز هزار پادشاه می خواهم

         هر کس ز در تو حاجتی می خواهد            من آمده ام از تو تورا می خواهم

و آنگاه که بغض غصه هایم خالی میشود سر بر دوشت می نهم و تو آرام با سر انگشتان زیبایت پریشانی موهایم را نوازش میکنی که تو نوازنده غریبانی و من غریبم سپیده دمان است و من از میهمانی خدا سرمست و خدا از میزبانی من دلتنگ چرا که تمام غمهایم را به رسم رندان(یک به صد)به او دادم

                                   باشد که از خزانه ی غیبش دوا کند.