عطر دلنوازی فضا را آکنده است . گویا شمیم یاس است که به دل ، جان می‌بخشد . آن‌جا را بنگر نیلوفران راه را فرش کرده‌اند . تمامی راه‌های آسمانی آذین‌بندی شده ، شادی و سرور و بهجت عالمین را در برگرفته ، ملائک پای‌کوبان به استقبال آمده‌اند ، به راستی اینان شوق چه در سر دارند ؟ آن چیست که نه تنها ملکوتیان ، که ما خاکیان را نیز بهره می‌رساند؟ اگر با چشم دل به آسمان بنگری ، نام زیبا و دلنشین " شعبان " را می‌بینی که چگونه ستاره باران شده و چون لؤلؤیی درخشان می‌درخشد ؛مژده باد مسلمین و عبادالله را که ماه شعبان از ره رسیده ؛عاملان عرش در تنظیم و تکریم این ماه مبارکند و بهشت را آذین می‌بندند ؛ شعبان آمد، ماه پذیرش توبه ، ماه عبادت و خودسازی ؛باید خود را آماده میهمانی خدا سازیم ، تا رمضان چند گامی بیش نمانده ؛اما چرا نام شعبان دل را می‌لرزاند ؟چون در این ماه ، سرور آزادگان ، سمبل عشق و ایثار ، زینت عابدین و امید دل‌های منتظر ، نَفَس جان‌ها ، فریادرس مظلومان و برافرازنده پرچم هدایت بر فراز گیتی جهان را با وجودشان منور نموده‌اند.الهی در این ماه و هر ماه : کامم را به حلاوت تلاوت کلامت شیرین بدار.خدایا طعم شیرین مناجاتت را به من بچشان.بار الها! ما را از چشمه تسنیم شعبان سیراب ساز.