چه رمزی بین مکه و کربلاست و چه رازی بین ذیحجه ومحرم مگر حج حسین ـ علیه السلام ـ چه حجی است که سعی آن در مکه و صفای آن در کربلاست مگر احرام حسین ـ علیه السلام ـ چه احرامی است که سفیدی اش باید به خون سرخ نقش ببندد چرا این خلیل الله به جای یک قربانی , هفتاد و دو اسماعیل به قربانگاه می برد ! چرا در کاروان حسین علیه السلام ـ و با این مرد بزرگ , حاجی های کوچک حرکت می کنند ! چرا حج حسین علیه السلام در محرم تمام می شود !
چون حج حسین ـ علیه السلام ـ زیارت خداست نه خانه خدا. استطاعت حج حسین علیه السلام ـ جان پاک است نه صرف داشتن مال پاک , زاد و توشه عشق می خواهد. شرط حج حسین علیه السلام ـ عدم وجود ترس از خطر و ضرر بر جان و مال و آبرو نیست که شرطش خطر کردن و خون دادن است .سردادن و سر گرفتن است . جسم دادن و جان گرفتن است .
آری ; محرم , ذیحجه حسین علیه السلام است و کربلا میقات عمره ایثار ورسیدن به تمتع شیرین شهادت . حسین علیه السلام ـ بین کعبه و کربلا با خون سرخ خود خط زیبای عشق کشید و به اهل دل نشان داد که حج جسم آنجا وحج جان اینجاست و این حج سرخ است که دل را روشن تر از سفیدی احرام می کند.حج حسین علیه السلام طهارت با وضوی خون و طواف توحید است و هر قدم او و کاروان او شبوطی شهودانگیز می باشد که با لبیک سرخ همراه است . حاجیان قافله قدوسی حسین ـ علیه السلام ـ چون امیر الحاج عاشق خود , سعی بین صفای سوختن و مروه معرفت و محبت می کنند تقصیر حج حسینی , دست و پا بخشیدن است و حاجیان این حج کربلایی به جای حلق سر , سر دادند و نمازشان را پشت مقام ابراهیم عرفان خواندند تا هر یک خلیل الله شوند.
استلام در حج حسینی بر حجرالاسود زمین و زندگی نیست که بر حجرالابیض بهشت و بندگی است کربلای حسین ـ علیه السلام ـ خود عرفات عرفان است و مشعر شعور. محرم این حج تمام دنیا را بر خویش حرام کرده است . حاجیان این کاروان به جای « طواف النسا » , « طواف السما » نمودند. و هفتم تا دهم شبهای محرم برای آنان « سیمای تشریق » بود که ماه معرفت دوست به صورت کامل در آسمان دلشان درخشید آنها از منای منیت به درآمده وبه جای سنگ , شیطان و شیطان صفتان را رمی جمرات کردند و هر کدام خالصانه اسماعیل جسم را با دست ابراهیم روح به قربانگاه عشق بردند و این گونه از احرام جسم خارج شدند ودیدار جمال دوست بر آنان حلال شد.
آری ! حسین علیه السلام حجی نمود که به جای حاجی شدن , کعبه شد. کعبه ای که هنوز دلهای عاشق به شوق طواف او پر می گیرند و به جای هفت بار , همه عمر خود را برای طواف او در حرکتند که طواف حسین علیه السلام تمامی ندارد. چون راه عشق بی پایان است.