ماه فرو ماند از جمال محمّد                                  سرو نباشد به اعتدال محمّد 

قدر فلک را کمال و منزلتی نیست                           در نظر قدر با کمال محمّد 

وعده دیدارِ هرکسی به قیامت                              لیله «اسرا» شب وصال محمّد 

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی                      آمده مجموع، در ظِلال محمّد 

عرصه گیتی مجال همّت او نیست                            روز قیامت نگر مجال محمّد 

و آن همه پیرایه بسته جنّت فردوس                        بو که قبولش کند، بلال محمّد 

هم چو زمین خواهد آسمان که بیفتد                         تا بدهد بوسه بر نِعال محمّد 

شمس و قمر در زمین حشر نتابد                             پیش دو ابروی چون هلال محمّد 

چشم مرا، تا به خواب دید جمالش                            خواب نمی‏گیرد از خیال محمّد

«سعدی» اگر عاشقی کنی و جوانی                      عشق محمّد بس است و آل محمّد

نماز نیمه شب های نیایش را به عشق تمنای تو به قامت می ایستیم
هر صبح کتاب خواب را به عشق روی تو می بندیم
و پنجره چشمانمان را رو به باغ یاد تو می گشاییم
و فصل روز رمان زندگی را
با اللهم ارنی الطلعة الرشیدة آغاز می کنیم

و به شوق رویشی دوباره زیر لوای سبز تو ای حاضرترین غایب اگر چه تو غایب نیستی

از هر حاضری حاضر تری این مائیم که غایب ترینیم بذر امید بر زمین زندگیمان می افشانیم

چرا که آمدنت را باور داریم و به تقدس همین باور است که
هر جمعه دروازه های نگاه هامان را به چراغ های انتظار آذین می کنیم

گره دل ها را بر غرفه های جملات ندبه می بندیم و از فضای نمناک چشم ها پلی می زنیم
تا سایه بان مژه ها  و بر قلب کتاب دعا شبنم اشک می کاریم
به یمن رسیدن سبز ترین جمعه ی تاریخ که تو از راه می رسی و به تاءسی از فتح مکه،

در فتح الفتوحی دیگر
دروازه های عشق را فتح می کنی

فدای خاک قدومت .......... محمد

آقای من !

مولای غریب من !

 پدر مهربان اهل عالم !

از کجا آغاز کنم ؟ از خود بگویم یا از دیگران ؟ از خود آغاز می کنم

که اگر هر کس از خود شروع کند، امر فرج اصلاح خواهد شد !

می خواهم به سوی تو برگردم، یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم

کریمانه چشم می پوشی، می دانم توبه ام را قبول می کنی و با آغوش

باز مرا می پذیری، می دانم در همان لحظه ها، روز ها و سالهای غفلت هم،

برایم دعا می کردی. من از تو گریزان بودم اما تو چون پدری مهربان دورادور

مرا زیر نظر داشتی ...... .

البته که، ما مولای متقیان حضرت امیرالمؤمنین(ع) را به حق اول مظلوم عالم می دانیم .

هر ساله در ایام فاطمیه به یاد مصائب و مظلومیت حضرت فاطمه (س) اشک ماتم می ریزیم .

به هر مناسبت و در هر مصیبتی بر مظلومیت سیدالشهداء(ع) و اهل بیت مکرمش می گرییم .

شنیدن نام قبرستان بقیع ما را از خود بی خود می کند و اندوه را بر دلهایمان می نشاند !!

بر غربت امام موسی بن جعفر(ع) در سیاهچال های بغداد اشک غم از

دیدگان جاری می سازیم .

با تمام وجود آماده زیارت امام رضا(ع) می شویم و ایشان را غریب الغربا می نامیم !

امام دهم و یازدهم را عسکریین لقب داده ایم و مظلومیتی بالاتر از این

برای آنها قابل تصور نمی دانیم .

اما....اما ........ به غربت امام زمانمان کمتر اندیشیده ایم یا اصلا فکر نکرده ایم !!!!

خود، اولین بیت از این مثنوی هفتاد من کاغذ است ! نا آگاهی

از غربت امام عصر یا باور نداشتن غربت آن جناب یا غفلت از این غربت،

اولین وجه از غریبی امام زمان است !!!

سیزدهم ماه رجب روز میلاد مولی الموحدین حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) و روز پدر است.

امسال علیرضا روز پدر را به گونه ای دیگر برگزار می کند.

امسال علیرضا هم، چون سایر فرزندان شاهد روز پدر را در کنار مزار پدر شهیدش جشن می‌گیرد.

معارف ناب اسلامی چیزی نیست که بتوان آن‌ها را از دید یک انسان عادی تفسیر کرد و به کنه آن واقعیات رسید، بلکه باید به مفسران واقعی یعنی آنان که به اصل و ریشه‌ی این معارف الهی رسیده‌اند مراجعه کرد و از دریای بی‌کران آن سیراب شد.

مسئله‌ی امام شناسی یکی از آن معارف ناب است که هرکس توان رسیدن به آن را بدون راهنمای امام شناس ندارد و از آنجایی که شناخت امام یکی از مسلمات و ضروریات اسلام است، اگر مسلمانی، بدون شناخت امام از دنیا برود همانند مردان جاهلیت از دنیا رفته است. چنان که پیامبر خدا(ص) فرمود:

«من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیه[1] » «هر که از دنیا برود و امام زمان خویش را نشناسد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است».

براین اساس در قدم نخست باید امام را شناخت و سپس از او پیروی نمود. خداوند این مقام رفیع و بلند را به عده‌ای انگشت شمار که تعداد آن‌ها از دوازده نفر فراتر نمی‌رود، اختصاص داده و پیامبر بزرگوار اسلام(ص) ضمن ده‌ها روایت به نام مقدسشان اشاره کرده و برخی از معصومان‌(ع) همانند امام رضا(ع)[2] و امام هادی(ع) به گوشه‌ای از اوصاف آن‌ها پرداخته اند.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( شنبه 91/3/13 :: ساعت 5:13 عصر )