روند تاریخ تمدن و فرهنگ انسانی اززمانی آغاز شد که انسان ها زندگی فردی و غارنشینی را رها کرده و هسته های ابتدایی نخستین جامعه بشری را پدید آوردند. از این رو در هر جامعه ای بنا به شرایط زیر نوع پوشاک و پوشش زنان و مردان متفاوت است:

پوشش زن در ادیان بزرگ الهی

حجاب در شریعت حضرت ابراهیم

در آئین مقدس حضرت ابراهیم (علیهالسلام) مسأله پوشش زنان، حائز اهمیت بوده است. در کتاب تورات چنین می خوانیم: » رفقه چشمان خود را بلند کرده و اسحاق را دید و از شتر خود فرود آمد، زیرا از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید؟ خادم گفت: آقای من است. پس برقع خود راگرفته، خود را پوشانید.»

از این بیان روشن می شود که پوشش زن در مقابل نامحرم در شریعت حضرت ابراهیم (علیه السلام) وجود داشته است؛ زیرا «رفقه»در مقابل اسحاق که به او نامحرم بود، از شتر پیاده شد و خود را پوشاند تا چشم اسحاق به او نیفتد.

حجاب در آیین یهود

در اصول اخلاقی «تلمود» که یکی ازکتاب های مهم دینی و در حقیقت فقه مدون و آیین نامه زندگی یهودیان است، آمده: «اگرزنی به نقض قانون یهود می پرداخت، چنانچه مثلاً بی آنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم می رفت و یا در شارع عام نخ می رشت یا با هر سنخی از مردان درد دل می کرد یاصدایش آنقدر بلند بود که چون در خانه اش تکلّم می نمود، همسایگانش می توانستندسخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.»

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( یکشنبه 90/8/1 :: ساعت 9:13 عصر )

از دیرباز تاکنون خانواده به عنوان کوچک‌ترین واحد اجتماعی همواره در پی یافتن الگوهایی است که بتواند با پیروی از آن راه سعادت را طی کند و والدین در تلاش هستند تا بهترین‌ها را الگوی راه فرزندانشان کنند. نهضت عاشورا از جمله با شکوه‌ترین و مناسب‌ترین سرمشق‌ها است، چرا که در بستر این قیام، الگوهایی شکل گرفته که در هیچ‌کجای عالم همانندی برای آن وجود ندارد.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( یکشنبه 90/8/1 :: ساعت 9:13 عصر )

«و تو ای خواهر دینی‏ ام: چادر سیاهی که تو را احاطه کرده است ازخون سرخ من کوبنده‏ تر است.»  (شهید عبدالله محمودی)   

«خواهرم: محجوب باش و باتقوا، که شمایید که دشمن را با چادرسیاهتان و تقوایتان می‏ کشید.» «حجاب تو سنگر تو است، تو از داخل‏ حجاب دشمن را می‏بینی و دشمن تو را نمی‏بیند.»

(سردار شهید رحیم آنجفی)

«حفظ حجاب هم چون جهاد در راه خداست.»

(شهید محمد کریم غفرانی)

«خواهرم: از بی‏ حجابی است اگر عمر گل کم است نهفته باش و همیشه گل ‏باش.»

 (شهید حمید رضا نظام)

«از تمامی خواهرانم می‏خواهم که حجاب این لباس رزم را حافظ باشند.»

 (شهید سید محمد تقی میرغفوریان )

«خواهرم: هم چون زینب باش و در سنگر حجابت‏ به اسلام خدمت کن.»

(طلبه شهید محمد جواد نوبختی )

«یک دختر نجیب باید باحجاب باشد.»

(شهید صادق مهدی پور)

«خواهرم: حجاب تو مشت محکمی بر دهان منافقین و دشمنان اسلام‏ می‏زند.»

(شهید بهرام یادگاری)

«تو ای خواهرم... حجاب تو کوبنده ‏تر از خون سرخ من است.»

(شهیدابوالفضل سنگ‏تراشان)

«به پهلوی شکسته فاطمه زهرا(س) قسمتان می‏دهم که، حجاب را حجاب‏ را، حجاب را، رعایت کنید.»  (شهید حمید رستمی)

«خواهر مسلمان: حجاب شما موجب حفظ نگاه برادران خواهد شد. برادرمسلمان: بی‏ اعتنایی شما و حفظ نگاه شما موجب حجاب خواهران خواهدشد.»     

(شهید علی اصغر پور فرح آبادی)

«شما خواهرانم و مادرانم: حجاب شما جامعه را از فساد به سوی‏ معنویت و صفا می‏کشاند.»

 (شهید علی رضائیان)

«از خواهران گرامی خواهشمندم که حجاب خود را حفظ کنند، زیرا که‏ حجاب خون‏بهای شهیدان است.»

(شهید علی روحی نجفی)

«مادرم... من با حجاب و عزت نفس و فداکاری شما رشد پیدا کردم.»

(شهید غلامرضا عسگری)

«ای خواهرم: قبل از هر چیز استعمار از سیاهی چادر تو می‏ترسد تاسرخی خون من.»

(شهید محمد حسن جعفرزاده)

«خواهرم: زینب‏ گونه حجابت را که کوبنده ‏تر از خون من است‏حفظ کن.»

(شهید محمد علی فرزانه)

« خواهران ما در حالی که چادر خود را محکم برگرفته‏ اند و خود را هم چون فاطمه و زینب حفظ می‏کنند... هدف‏دار در جامعه حاضرشده‏ اند.»

(رییس جمهور شهید محمد علی رجایی)

...  سال ها تنهای تنها زیر خاک

میگن بهترین سال های عمر آدم ایام جوونیه ... اونم بین بیست تا بیست و پنج سالگی ... اما پسر من وقتی بیست سالش شد چند تا ترکش رفت و تو بدنش جا خوش کرد ... بعدش تا بیست و پنج سالگی کنار یه نخل تو جزیره ی مجنون تنهای تنها موند ... اونقدری که جلبکا و خزه ها تنشو پوشوندن تا یه وقت سرما نخوره ... بعدش تو اون پنج سالی که بهترین سال های زندگی یه آدمه شروع کرد به پوسیده شدن ... چقدر براش سخت بود ... تنها موندن و پوسیده شدن و ... اونوقت فقط ازش یه پلاک موند و یه انگشتر و یه کم استخون ...

( از دل گفته های پدر یک شهید )

روایت اول :

چشم تو خورشید رو برنمی تابه ... پس بیهوده چشمت رو به خورشید ندوز ... سهم تو از خورشید اونیه که تو آینه می بینی ... اما روزگار آینه ها هم سپری شده ... آینه های شکست گرفته و هزار تیکه ، که هر کدوم به قد خودش نوری می تابه و هر کدوم به قد خودش خورشید رو حکایت می کنه ...

روایت دوم :

روزگاری بوده که آینه های پی در پی روزای سرد زمین رو تو تابش خورشید های مکرر غرقه می کردن ... اما چیزی نمی گذره که آینه ها یک به یک شکست می گیرن و یاد خورشید تو خرده های آینه رو زمین می مونه ... چیزی نمی گذره که تو نبود آینه ها خورشید فراموش می شه ... چیزی نمی گذره که داستان آینه و خورشید اونچنان مث افسانه می مونه که انگار در اومدن ناقه از سنگ و فرود اومدن روح تو کالبد یه مرده ... چیزی نمی گذره که تنها راه ما به خورشید از این پاره های آینه راست می شه ...

روایت سوم :

میشه دست بالا کرد و پاره های آینه رو گرد آورد و تو جای خودش گذاشت ... شاید خورشید به تمامی جلوه گر بشه ...

میان خاک سر از آسمان در آوردیم

چقدر قمری بی آشیان در آوردیم

وجب وجب تن این خاک مرده را کندیم

چقدر خاطره ی نیمه جان در آوردیم

چقدر چفیه و پوتین و مهر و انگشتر

چقدر آینه و شمعدان در آوردیم

لبان سوخته ات را شبانه از دل خاک

درست موسم خرما پزان در آوردیم

به زیر خاک به خاکستری رضا بودیم

عجیب بود که آتشفشان در آوردیم

به حیرتیم که ای خاک پیر با برکت

چقدر از دل سنگت جوان در آوردیم

چقدر خیره به دنبال ارغوان گشتیم

زخاک تیره ولی استخوان در آوردیم

شما حماسه سرودید و ما به نام شما

فقط ترانه سرودیم - نان  در آوردیم -

برای این که بگوییم با شما بودیم

چقدر از خودمان داستان در آوردیم

به بازی اش نگرفتند و ما چه بازی ها

برای این سر بی خانمان در آوردیم

و آب های جهان تا از آسیاب افتاد

قلم به دست شدیم و زبان در آوردیم

(( شعر از : شاعر ارجمند استاد سعید بیابانکی))