وقتی از طرف یکی از عزیزانم پیشنهاد شد که درباره شهدا بنویسم ، تعجب کردم .
زیرا همیشه در زندگیم معتقدم هر چیز لیاقت میخواهد....
شهـــــــدا .....
اینبار قلم ناتوانم را در رثــای کسانی بر روی کاغذ بی جان به لغزش در آوردم که
تمام آبرو و حیثیت زندگی و حیاتم را مدیون قطره قطره خونشان هستم ،
مدیون تمام خستگی هایی که متحمل شدند ....
انسانهایی به پاکی آب ، به وسعت دریا و به صـــداقت اشک چشم مادرانشـــان ...
به دنبال واژه ای هستم که بتوانم آنها را توصیف کنــم ولی نمی یابم ....
انسانهایی که در اوج جوانی و خامی ، مــَـــرد شدند و راه صدساله را یک شبه پیمودند .
شهـــدا را نمی توان در قالب کلمات بیان کرد !
شهـــدا را نمی توان در چند جمله توصیف نمود !
شهـــدا را حتی از روی عکس و سنگ نوشته های روی مزارشان نمی توان شناخت !
.... باید با شهدا زندگی کرد تا درک اینکه آنها که بودند و چه کردند و چرا کردند را پیدا کنیم !
بسیاری از ما فردا روزی ، در محضر خداوند و شهــدا شرمنده ایم !!!
زیرا فراموش کرده ایم که شهـــدا هم از شفاعت کننده گان روز قیامت هستند ...
در برابر چشمان منتظر آنها هیچ جوابی نداریم !!
« چه کرده اید بعد ما ؟!!
بهای خون ما ، حتی به اندازه یک یاد کردن از ما ، برایتان ارزش نداشت ؟!!
ما به خاطر فرزندان شما رفتیم شما با فرزنــدان ما چه کردید ؟!!
قلب شکسته پدر و مادرمان را چگونه التیام دادید ؟!! »
آیا آن جوان به اصطلاح متجدد امروزی که در کمال وقاحت میگوید :
مگر من گفتم که بروند بجنگند که حالا باید سپاسگزار آنها و خانواده هایشان باشم ؛
آیا فردا نیز این حرفها را خواهد گفت ؟؟ فردایی که ................
دوستان !!
شهدا و یادشــان را از زندگی خود پاک کرده ایم ....
باور کنید ؛
آنقدر دچار روزمرگی شده ایم که از یاد برده ایم چه گوهرهایی را از دست داده ایم .
آنها با خـــدا معامله کردند ، ولی انصـاف ما کجاست ؟!!
طرف حساب آنها ائمــه(ع) هستند ، ولی غیرت ما کجاست ؟!!
إنَ اللهَ اشـْْـتری مِنَ الـْمؤمِنینَ أنـْفـُسَهُم وَ أمـْوالُهُم بـِأنَّ لـَهُمُ الـْجَنـَّة یُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللهِ
همانا خداوندجان و مال مؤمنین رابه بهای بهشت از ایشان خریداری نموده که در راه خداجهاد می کنند
فـَیَقـْـتـُلونَ وَیَقـْتـُلون … وَ ذلِکَ هوَ الفـَوزُ العَظیم .
پس می کشند و خودکشته می شوند و این خود سعادت و پیروزی عظیمی است .
این است حرف تمام شهـــدا ........
ما ؛ این انسانها را از زندگی خود حذف کرده ایم .
شهدا هیچگاه به ما نیاز نداشتند و نخواهند داشت ولی ما به آنها محتاجیم ....
خیلی از ما در زندگی خود دچار مشکل شده ایم ، وقتی به همین شهدای کوچه و محله و شهر
خود متوسل شدیم ، دیدیم که آن مشکل رفع شد ،
ولی همچنـــان چشـــم بر واقعیتهـــا بستـــه ایم !!
شهدا و خانواده هایشان هیچ چشم داشتی از ما ندارند جز اینکه ؛
آنها را از یاد نبریم و فراموششان نکنیم ...
«همت» ها را ...
«باکـری» ها را ...
«زین الدین» ها را ...
«دقایقی» ها را ...
«خرازی» ها را ...
«کاظمی» ها را ...
و....
کمی منصف باشیم و قدرشنــاس ....
شهــــدا را یاد کنیم حتی با ذکـــر یک صلــوات
