عامری نسب - زمینیان آسمانی

»» سلام گمنام آشنا............

((( ویژه استقبال از 4 کبوتر آغشته به خون گمنام استان قم - جمعه 20 دی ماه 1392 )))

گمنام آشنا سلام ..........

باز تکرار حضور ناگهان تو و سلام های دستپاچه من.

هر از چند گاهی تلنگری می شوی به خواب عقربه های زنگ زده ساعت روز مرگی هایم تا

فراموش نکنم اروند خروشان و کوسه هایش را

غواص های گم شده در والفجر 8 و کربلای 4 را

زخم های دهان باز کرده شلمچه و غروب سرخ هویزه را

تو می آیی

مثل همیشه گمنام

و من چه ساده دل می بندم مثل قبل.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( شنبه 92/10/21 :: ساعت 6:38 عصر )

»» شرمنده ام که از غم زینب نمرده ام..........

بوی فراق می دهد این گریه های من
ماتم گرفته شال سیاه عزای من

شرمنده ام که از غم زینب نمرده ام
آقا ببخش در گذر از این خطای من

با زعفران شهر خراسان نمی شود؟
رنگی دهی امام زمان بر حنای من؟

از بس که پای طشت طلا گریه کرده ام
چیزی نمانده مثل شما از صدای من

با نوحه های این دهه ی آخر صفر
شب ها چقدر سینه زدی پا به پای من

ای خوش حساب مزد مرا زودتر بده
بعد از دو ماه گریه چه شد کربلای من؟

سر زنده ام به عشق حسین، خضر گریه ام
این چشم خیس،چشمه ی آب بقای من

من غصه ی بهشت خدا را نمی خورم
جایی گرفته حضرت زهرا برای من

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( یکشنبه 92/10/15 :: ساعت 2:56 صبح )

»» غریب نواز غربت نشین .........

سلام آقای خراسانی ام.

سلام غریب نواز غربت نشینم.......

آقای تنهای طوس نشینم.

آقای محرم هر چه دل خسته و تبدار.

آقا جانم سلام

بچه محله خواهرت هستم

از همین راه دور، با همین دل شکسته و تنها، سلام خودم را

به همراه این جمع پروانه ها و شاپرک هایی که در اطرف چشم های بارانی ام...........

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( چهارشنبه 92/10/11 :: ساعت 1:26 عصر )

»» آیینه شکسته عاشورا ..........

اگر عطری از این سفرنامه به دل شما می‌نشیند،

حدیثش، همین گلابدان گریان سینه‌های سرخ و سوگوار

ماتم حسین است.
با چشمی از ابدیت باید گریست بر مصیبت آینه‌های شکسته‌ی عاشورا.................

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( دوشنبه 92/9/25 :: ساعت 6:4 عصر )

»» شب یلدا به روایتی دیگر................

بابا! سلام، تعجب می کنم که امشب یادم کرده ای... خوش آمدی.
آهسته با تو حرف می زنم... آخر می دانی عمه و بچه ها ناراحت می شوند. طاقت نمی آورند.
بابا، حال ما خوب است، جایمان هم راحت است. نگران نباش... میدانم که می دانی فقط دلم به غیر از تو برای برادرانم علی اصغر علی اکبر و عمویم عباس خیلی تنگ شده است.
یادت هست روز آخر دیدارت چه اتفاقی افتاد؟ می دانم که یادت هست. آن روز اول از شکاف خیمه، نگاهم کردی، بعد لبخند زدی و وارد خیمه شدی. کنارم نشستی و آرام موهایم را نوازش کردی. بعد هم صورتم را بوسیدی و رفتی...
تا حالا نگفته بودم، اما الان می گویم که آن روزها همه اش خواب مدینه را می دیدم خوابهایم عجیب بودند. گاهی خواب می دیدم کنارم نشسته ای و من به چشمهایت نگاه می کنم و تو لبخند می زنی و من، هی برایت ناز می کنم و آرزو می کنم خدا بابای خوبی مثل تو را برای من نگاه دارد...