ای آبروی آب و آیینه! امروزمان را به نام تو متبرک کرده‌ایم

تا فردایمان را به برات تایید، اطمینان بخشی. ای فرزند باران!
در مقدم تو سرود رود جاری است و خورشید روزش را با اعتباری دیگر آغاز کرده است.

تو آمدی و آفرینش دلیل خود را یافت و هم، تقوا اسوه حسنه ‌اش را در عالم امکان.

آبروی آب و آیینه سلام!
ای طلوع عشق دیرینه سلام!
ای تو معنای تمام خوب‌ها!
ای سرآغاز صف محبوب‌ها!
آمدی! فصل شکفتن می‌رسد
روزهای خوب بودن می‌رسد
ای که باران در سلامت تازه‌تر!
روح گل از عطر نامت تازه‌تر!
ای که کوثر با دلت آمیخته!
زندگی در جام هستی ریخته
عصمت از چشم تو جاری می‌شود
زندگی با تو بهاری می‌شود
ذهن باغ از عطر گل سرمست تر
غنچه در غنچه زمین یکدست تر
آفرینش از نگاهت جان گرفت!
عشق از ایمان تو فرمان گرفت!

ای نور، ای سرور، ای خیر کثیر، ریحانه نبی، دریای عصمت، دردانه صدف هستی،

 ای ماه دل افروز خلقت، ما چشم امید به درگاه مهر تو داریم و آرزومند آسودن در سایه‌سار لطف توایم.

 ای همه عشق، ای همه عقل ؛ ارادتمان دریاب.
میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) و روز مادر و روز زن به همه شیرزنان پاک ایران زمین و تمامی مسلمین مبارک باد.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( چهارشنبه 92/2/11 :: ساعت 10:16 صبح )

به بهانه پابوسی امام الرئوف علی بن موسی الرضا (علیه السلام ) به همراهی دانش آموزانم

به نام او که هر چه کردم به چشم کرمش زیبا بود .........

پای در سفر عاشقی که می گذارم تمام وجودم را شعفی وصف ناپذیر در بر می گیرد .

فرق نمی کند که مرکبم چه باشد من با قلبم مسافر سرزمین عشق شده ام .

در تمام مسیر ذهنم مشغول لحظه رسیدن است و دیدار و بغض غریبی گلویم را می فشارد

 و هر لحظه بر دلتنگیم اضافه می کند . لحظه ها را می شمرم تا وقت رسیدن........

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( یکشنبه 92/2/1 :: ساعت 10:4 عصر )

امروز عکسی را دیدم از حوادث سوریه بد جوری دلم رو لرزوند

 اشکم رو در آورد ...

دلم آتش گرفت .....

نتونستم هیچ تیتری برای این عکس بزنم جز این :

***   بخواب کودکم  آرام بخواب  ***

(( ............

ایشان همراه آن صدای محزونی که داشت، اذانش منحصر به فرد بود.

سبک اذان او را هیچ کسی نداشت و نتوانست بگوید.

موقع اذان گفتنش، بچه‌هایی که به‌طرف حسینیه می‌آمدند،

 گوشه‌ای می‌نشستند و گریه می‌کردند تا اذان تمام بشود.

نوای قشنگی داشت. بعد از نماز هم تعقیب نماز را می‌خواند.

بچه‌ها عاشق ذکر سجده‌‌های شکرحسین بودند؛

وقتی تعقیبات نماز تمام می‌شد، دعا که می‌کردند، این جمله را می‌گفت: «سجده شکر».

همه رزمنده‌ها می‌رفتند به سجده. بعد از اینکه سه مرتبه همه باهم می‌گفتند «شکراً لله حمداً لله»،

حسین با گریه و ناله این‌طور می‌خواند:

«تو خدایی و به تو بنده منم / ای خدا بنده شرمنده منم / من ز فعل بد خود دلگیرم / بار عصیان بنموده پیرم»

چهارده پانزده سال بیشتر نداشت. کسی نبود بگوید: آخر تو چقدر گناه کردی؟ تو که اصلاً به تکلیف نرسیده بودی که گناه بکنی. ))

*** یادی از ذاکر اباعبدالله الحسین علیه السلام شهید حسین مالکی نژاد از زبان اخوی شهید حاج علی مالکی نژاد

چادرت خاکی شد و زمین خجالت کشید از ناتوانی اش …

وتو آنجا که تنها شدی در کوچه های مدینه

نمیدانم چقدر در دلت قرآن میخواندی که چادرت را …

دست نامحرم تو را …

وچشم هایی که می گشت

به دنبال مردی با غیرت …

چشم هایی که پر از اشک بود اشکی که قطره قطره اش به رنگ درد بود…

دردی که هیچ کس جز علی نفهمید...