مولاى من!

خلیفه نیستى‏

سلطان هم

فقط امام اول مظلومانى‏

و جاى پنج سال

مى ‏شد که پنجاه سال حاکم باشى‏

مى‏ شد که شامات را

چون دندانى کند و پراکند

که سهم بچه‏ هاى ابوسفیان باشد

و در امارت کوفه

کارى هم به «ابن‏ ملجم» و «قطام» داد.

مى‏ شد هر سال

به هند و پارس‏

به چین و ماچین دعوت شد

سلطان روم

به افتخار حضورت ضیافت ها برپا کند

مى ‏شد حسین و حسن را با خود همراه کرد

یکى مشاور اعظم‏

یکى وزیر خزانه‏ دارى کل‏

مى‏ شد کارى کرد

که جعده هم مشاورت امور بانوان را عهده‏ دار باشد

یا کاره‏ اى که زهر نریزد

یا نه

حکومت ایران هم مى ‏شد که سهم حسن باشد

حکومت عراق، سهم حسین‏

حتى عقیل را مى‏ شد سه چهار سالى‏

با حقوق ارزى آن روز

به آندلس فرستاد

مى ‏شد محمد حنفیه

سفیر سازمان ملل باشد

مى ‏شد کنار رود فرات

کاخى سبز ساخت‏

براى تابستان‏ها

سرى به بغداد زد

بر بالاى کوه ابوقبیس‏

کاخى سپید داشت

چیزى شبیه کاخ سعدآباد

شبیه کاخ ملک فهد

مى ‏شد که بعد خود

به فکر پادشاهى فرزندان بود

مثل همین ملک حسین و ملک حسن

مثل همین حیدر على ‏اف‏

و اف بر این دنیا...

مى‏ شد که امام على بود و

با تمام جهان ارتباط داشت‏

مثل همین امام على رحمانف

مى ‏شد با خانم رایس دست داد

مى‏ شد انبان خویش را پر کرد

از شیر مرغ و جان آدمیزاد

از وعده و وعید

و جامه‏ هاى اطلس و ابریشم پوشید

با میمون و سگ بازى کرد

رقاصه‏ هاى روم را دعوت کرد

با چشم ‏بندى و آتش‏بازى

شب را به صبح رساند

می شد نشست بالاى تختى و

کلاهى از مروارید و زر بر سر گذاشت‏

یا دست کم

هر روز یک اسب پیش‏کش قبول کرد

یک شمشیر مُرصّع

که نام تو بر آن حک شده باشد

این تحفه‏ ها از هند است

آن جامه‏ ها از روم

این فرش‏هاى ابریشمین از ایران ...

جشنى بگیر

شب را زود بخواب

که کاترینا و سونامى در راه است‏

براى کندن چاه

به بردگان سیاه فرمان بده‏

به شرکت‏هاى چند ملیّتى‏

براى بردن نان فرصت نیست‏

این را به سازمان غله و نان بسپار!

آقا جان

مولای من

این وقت شب‏

نشسته‏ اى و به من لبخند مى ‏زنى‏

مى ‏دانم

این‏گونه شعرها خوب نیستند

اما مولاى من!

آن کفش‏هاى وصله‏ دار هم

مناسب پاى حضرت حاکم نیست!

شعر از: علیرضا قزوه

شهر کوفه تنها و ساکت در آغوش شب نوزدهم ماه مبارک رمضان خفته بود.
دامن افق هنوز تاریک و سیاه بود. گویى دل آسمان کوفه در ان شب همرنگ دل مردمان کوفه شده بود! شبى سرد و ساکت و بى هیاهو. در آن شب ، تنها یک چشم دیده در دیده آسمان صاف و پرستاره کوفه دوخته بود. چشمى که با نیروى بینش شگرف خویش تا عمق آسمانها را مى کاوید و حاصل این کاوش ، دیدار خدا در منظر دل او مى شد. و اینگونه او خدا را در عرصه دل خویش به دیدار مى نشست و مصداق آیه کریمه قرآن مى شد که :
الذین یتفکرون فى خلق السموات و الارض قالو ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانک فقنا عذاب النار.
کسانى که در خلقت آسمانها و زمین مى اندیشند و مى گویند پروردگارا!
اینها را بیهوده نیافریده اى ، منزهى تو، پس ما را از عذاب دوزخ رهایى بخش .

او تنهایى بود که در تنهایى خویش ، همنشین خداى تنها بود.
بنده صالح خدا، حجت حق ، امام عارفان و عاشقان به آسمان کوفه مى نگریست و گویى در انتظار حادثه اى بود!
پیمانه صبرش از دست نامردمى هاى امتش لبریز شده بود که خود در فرازى از سخنانش اینطور احساس خویش را در ظرف کلمات ریخته بود:
ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( جمعه 90/5/28 :: ساعت 9:48 عصر )

هدیه ای که امروز برای شما عزیزان دارم سایت قرآن فلش می باشد که می توانید آن را از لینک زیر در یافت فرمائید در این ساعات در ماه مبارک رمضان بنده حقیر را از دعای خیر خود فراموش نکنید که سخت محتاجم

QuranFlash.com |~| موقع القرآن الکریم

التماس دعا

وَجَاوَزْنَا بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُ بَغْیًا وَعَدْوًا حَتَّى إِذَا أَدْرَکَهُ الْغَرَقُ قَالَ آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا الَّذِی آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِیلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ (90)آلآنَ وَقَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَکُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ (91)فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً وَإِنَّ کَثِیرًا مِنَ النَّاسِ عَنْ آیَاتِنَا لَغَافِلُونَ (92)    سوره یونس

« و بنی اسرائیل را از دریا عبور دادیم. فرعون و سپاهیان وی بیدرنگ مسلحانه و فراتر از حد خود آنها را دنبال کردند، تا وقتی که داشت غرق میشد گفت: ایمان آوردم به اینکه خدائی غیر از خدائیکه بنی اسرائیل (فرزندان یعقوب) به او ایمان اوردند وجود ندارد و همیشه مسلمان خواهم بود ـــ حالا! در حالیکه تا پیش از این از سپردن بنی اسرائیل سرباز زدی و همیشه نیز مفسد بودی ـــ امروز فقط بدن تو را نجات میدهیم تا برای افراد پس از خودت درسی باشد. هر چند خیلی از مردم از آیات ما غافلند».

واژه فرعون در لغت بمعنی: ساختمان باشکوه است. بعد به فرمانروایان مصر اطلاق شده، که اشاره ضمنی و تلویحی بوده به ساختمانهای بلند بالا و باشکوه آنها. تصویری که میبینیم تصویرهمان فرعونی است که در زمان موسی بوده و از سپردن بنی اسرائیل به موسی سرپیچی کرده و موسی و همراهانش را تعقیب کرده و در دریا غرق شده. او رامسس دوم نام داشته است. پس از غرق شدن افراد باقیمانده دستگاه فرعون که با وی در تعقیب موسی نبوده اند او را از آب گرفته و مومیائی میکنند، و امروزه در معرض تماشای جهانیان است. چیزی که 1400 سال پیش قرآن آن را پیش بینی کرده است.