من می دانم اگر تمام چسب زخم هایت را هم بفروشی

زخمهای دلت هر گز آرام نخواهند گرفت

فقر احساسه ، و احساس گفتنی نیست ، دیدنی نیست ، شنیدنی هم نیست باید فقیر باشی تا بفهمی

احساس فقر یعنی چه و نشاندن لبخند بر لبان یک کودک فقیر چه حس زیبایی است.

عید در راه است.

نگاهش آنچنان مرا میخکوب کرد که نتوانستم قدم از قدم بر دارم.

حتی اگر می خواستم بروم باز هم دلم نمی آمد

در عمق چشمانش می توانستم سر سبزی  روحش را ببینم

روحی زلال و آرام که از وراء آن می شد عطر وجودش را هم استشمام کرد

 خواستم از او بیشتر بدانم بیشتر حسش کنم و در جوارش روح سرگردانم را

آرامش دهم دمی با او باشم بالاخره دست دلم را گرفت و روحم را کنار خودش نشاند

و با نگاهش فقط نگاهش برایم گفت.  فقط نگاهش می کردم

 دیگر چشمانم تار می دید آری این قلبم بود که روحم را تا چشمانم بالا آوردند

و از آنجا تا زمین ناگزیر کردند.

و این زمین بود که قطرات اشکهایم را می ربودند .

چشمانش می گفت دمی بنشین تا برایت بگویم از ناگفته ها و با من گفتند چشمانی که

قلبم را به چشمانم دوختند.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( چهارشنبه 90/12/17 :: ساعت 11:26 عصر )

مطاف ملائکه الله

جذبه محبت کریمه، امان فکر کردن به غیر را از تو گرفته است. هنوز نگاهت خیره به گنبد است و «گلدسته ها» که آواى «ربنا» از قنوتشان جارى است. توان ایستادن ندارى، تا لحظه اى دیگر بر دروازه حرمش خواهى بود.

بیقرار، بیخود از خود، دل هواى پرواز مى کند، بى تاب از ماندن. چششم ها بهانه باریدن مى گیرند. زبان زمزمه نیایش پیدا مى کند و دست هایت تشنه قنوت دعا مى شوند. ضرب آهنگ قلبت با پایت درهم مى آمیزد, کسى تو را به خود مى خواند...  

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( جمعه 90/12/12 :: ساعت 9:48 عصر )

رایحه عطر خوش بانوی مدینه می آید

آسمان به پابوس اصحاب امام روح الله آمده است تا همنشین

ستاره های مفقود الاثر گردد.

بار گرانی بر زمین مانده است .

آری شهدا

آنکه می خواهید نیستم و آنکه هستم نمی خواهید

آنچه دوست دارید ندارم و آنچه دارم دوست ندارید

اما

عجیب است که هنوز به شفاعتتان امید وارم

پس یاریم کنید

 تا

لایق شفاعتتان گردم.