عامری نسب - زمینیان آسمانی

»» شنیدن کی بود مانند دیدن

شنیده ایی که میگویند : چنان می زنمت که یکی از من بخوری ؛ یکی از دیوار ؟!

آری حتماً شنیده ایی اما شنیدن کی بود مانند دیدن ؟

شنیدن هر چقدر هم سخت باشد هیچگاه به طاقت فرسایی دیدن نخواهد بود,

آخر بابا شنید , زینب شنید ,ما هم شنیدیم اما تنها حسن دید و باز هر چقدر هم دیدن سخت

باشد مثل سیلی خوردن نیست ,

که حسن بگوید : مادر کجا میروی ؟ خانه این طرف است ....

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( چهارشنبه 91/1/30 :: ساعت 8:58 عصر )

»» قافیه ای در خور فلک

نامت گل، نشانت گل آذین، یادت گلاب و غروبت گلگون! آن گلی که بهشت با عطر گلبرگ های آن از هوش می رود؛ گلی با هیجده گلبرگ بی مثال، با هیجده بهار لا یزال.خوشا به حال هیجده بهاری که با تو شکفتند. هیجده تابستانی که به بار نشستند؛ هیجده خزانی که بر باد رفتند و هیجده زمستانی که کفن پوشیدند.... کوه ها حجم عقده های کبود توست و دریاها چکیده اشک های غریب تو. از آن روز که فدک به نام تو شد، فلک قافیه ای در خور یافت و از آن دم که آب مهریه تو شد، سفینه اهل بیت به جریان افتا د. بیت الاحزان تو، پیشگوی کربلا بود و گریه های دردناکت پیش درآمد نینوا. سیمرغ گم شده! مبادا بی تو حقیقت، آشیانه خفاش ها شود و عشق، بازیچه کاکلی ها! مادر پهلو شکسته، دل های شکسته را دریاب.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » عامری نسب ( شنبه 91/1/19 :: ساعت 5:44 عصر )

»» فاطمه فقط فاطمه

زهرا تازه ترین اتفاقی بود که در عالم افتاد و هیچ وقت نیست که این اتّفاق،باز هم تازه نباشد! زهرا حرف تازه خدا بود: «انّا اَعْطَیناکَ الکوثَر»؛نگاهی نو، به سراپای هستی. ارتباط خاک با خدا؛ مادر شهود و شهادت؛بانوی محراب؛ بانوی اعتراض؛ بانوی حماسه؛ بانوی بسیج بنی هاشم؛بانوی شهادت... پیش از زهرا ـ هیچ زنی را ندیده بودند، که پدر خویش را مادر باشد!پیش از زهرا «شهادت» این همه، تازگی نداشت. او که آمد، جانی تازه گرفت.قبلاً، کلمه ای بود و بعد، معنا شد! «شهادت» در خانه زهرا، حیثیت پیدا کرد،بزرگ شد و انتشار یافت. و او، به روشنی این همه را می دانست.مادرانه، شهادت را بزرگ می کرد. آگاهانه شهادت را شیر می داد...از جغرافیای قتلگاه خبر داشت. کربلا را بر دامان می نشاند.برای عاشورا، لالایی می خواند. گیسوان «اسارت» را شانه می زد!حکایت چاه و محراب خون را می دانست. با این همه، اهل شکایت نبود.اگر هم می گفت، درد می گفت که درمان بشنود!...